Bureau Wijkwiskunde is in de basis de samenwerking van 2 Stadsantropologen: Feye van Olden en Merlijn Michon, naast gezamenlijke Wijkwiskundige projecten werken zij zelfstandig aan diverse projecten in Amsterdam en omgeving voor diverse opdrachtgevers. Op deze nieuwspagina dan ook -naast het Wijkwiskundige nieuws- afwisselend aandacht voor deze sociale, duurzame of fotografische portfolio's.
---
Beginnend met een coverstory van Merlijn voor de Regenboog Groep in Amsterdam. De Regenboog Groep ondersteunt Amsterdammers in sociale armoede. Dat doen zij met vrijwillige maatjes en buddy’s, inloophuizen, maatschappelijk werk, re-integratie en veel meer, maar vooral via tijd en aandacht voor elkaar; van mens tot mens. Het kwartaal magazine van de Regenboog heet De Meeleven en voor deze editie met thema Helden is Meeleven’s huisfotograaf en Wijkwiskundige Merlijn op zijn eigen heldenepos gestuurd: Uit zijn telefoon hoorde hij het vanaf de redactionele burelen donderen: “Gij zult den cover fotograferen (want gij zijt nog niet aan den beurt geweest en veelen fotografen al wel), en teevensch zult gij op onderzoek gaan in het koude Amsterdam-Noord en uwen bevindingen over den lokale helden te noteren teneinde een mooie reportage te schrijven!” En zo geschiedde.
Een heldenverhaal: Van Aleppo naar Amsterdam Noord
“Dit is echt een heldenverhaal” vertelt Mike, ambulant dagcoördinator en sportcoördinator bij De Regenboog Groep. “Wat deze jongen heeft bereikt in twee jaar tijd is ongekend, daar word ik gewoon emo van.” We staan op een donker en koud voetbalveld in Amsterdam-Noord. Het regent een beetje. Op het veld staat Abdulhamid, 22 jaar oud, een bal hoog te houden. Hij laat de bal dansen. Heen en weer, omhoog, omlaag, knietje, kopbal, schijnbaar zonder moeite. Als een jonge Diego Maradona met een kop vol krullen, gedrongen postuur en sterke uitstraling. Helemaal in z'n element en met alleen oog voor de bal. Twee jaar terug stond hij ook te voetballen, maar toen op een stoffig veldje in Aleppo, Syrië. Totdat daar de bommen vielen en hij in z'n eentje naar Nederland vluchtte. Zonder familie en vrienden, alleen in de asielopvang en later, als statushouder, geplaatst bij een gastgezin in Amsterdam.
“Ik wil voetbal”
Mike weet nog goed hoe hij Abdulhamid voor het eerst tegenkwam bij Huis van de Wijk de Meeuw. Een schuchter ventje, dat nog maar een paar woorden Nederlands sprak. Op Mike’s vraag “Wat zou je hier graag willen doen?” antwoordde hij alleen maar: “Ik wil voetbal”. Hier begint het heldenverhaal: in de sporthal van de Meeuw. Balletje overtikken om elkaar te leren kennen, daarna door naar de Cruyff courts, elke week trainen, om vervolgens met overmacht streetcup toernooien te winnen. Elk team waar hij in zat, won en hij stond al snel in de kijker bij verschillende clubs. Nu, na de winterstop is het zover en gaat Abdulhamid betaald voetbal spelen in het eerste elftal van de landelijk bekende club ASV de Dijk. Ook begint hij aan de KNVB trainerscursus. Want dat is nog iets wat hij goed kan: anderen trainen en beter maken.
Mike heeft veel bewondering voor de Abdulhamid en de jongens uit zijn team. “Als je door de misère en de druk om je heen -van een nieuwe taal leren, een nieuwe omgeving, alleen moeten knokken- toch de motivatie en inspiratie vindt om vol te houden en vol voor je sport te gaan… Dat vind ik zo onnoemlijk knap! Die jongens moet je laten doen wat ze goed kunnen. Geef ze de tijd om zich te ontwikkelen”. Die tijd bleek ook nodig om Abdulhamid’s hoge verwachtingen bij te stellen.
Niet naar Ajax
Hij wilde namelijk op hoog niveau professioneel voetbal spelen, het liefst bij Ajax. Mike moest hem duidelijk maken dat dat niet meer gaat lukken: Met zijn 22 jaar is hij al te oud. Bij Ajax begin je al op je zevende. Dat gaf strijd en boosheid bij hem. “Waarom kan ik niet bij Ajax voetballen, Mike?” De afgelopen maanden was hij daarover heel treurig. “Mijn toekomst als professioneel voetballer is vergooid, kapotgemaakt, kapotgeschoten, platgebombardeerd”. Dat zal nog een tijd duren om te verwerken en blijft moeilijk. “Toch heeft hij nu in Nederland een goede toekomst. Als je hier trainer wordt, verdien je een goede boterham. En als je vanuit het eerste elftal naar divisie 2 gaat, heb je gewoon een jaarsalaris op die leeftijd”, aldus Mike.
Na de winterstop verliet Abdulhamid de groep, hoe jammer ook voor het team. Voor Abdulhamid, Mike en De Regenboog is het een succesverhaal. Doorstromen is immers het doel. Naar Ajax of verder!
Abdelhamid is als nieuwe Nederlander via Amsterdam Hometown van De Regenboog Groep begeleid. Sport helpt hem in een vreemd land met vreemd weer en een vreemde taal zijn draai te vinden. Meer informatie over dagbesteding en activeringstrajecten bij De Regenboog Groep vind je op www.deregenboog.org/werkt
Tekst en (cover)fotografie: Merlijn Michon voor ons kwartaalblad Meeleven: "Op de coverfoto staat Abdulhamid alleen op het veld, bal aan de voet, onder een spotlight. Donkere, grillige takken boven zijn hoofd, maar ook een helder licht. Verleden, heden en toekomst komen samen in dit beeld. Een Syrische jongen, veilig in zijn eigen voetbalwereld op een Nederlands veld. Ontroerend om te zien.”
https://www.deregenboog.org/nieuws/heldenverhaal-van-aleppo-naar-amsterdam-noord
---
Beginnend met een coverstory van Merlijn voor de Regenboog Groep in Amsterdam. De Regenboog Groep ondersteunt Amsterdammers in sociale armoede. Dat doen zij met vrijwillige maatjes en buddy’s, inloophuizen, maatschappelijk werk, re-integratie en veel meer, maar vooral via tijd en aandacht voor elkaar; van mens tot mens. Het kwartaal magazine van de Regenboog heet De Meeleven en voor deze editie met thema Helden is Meeleven’s huisfotograaf en Wijkwiskundige Merlijn op zijn eigen heldenepos gestuurd: Uit zijn telefoon hoorde hij het vanaf de redactionele burelen donderen: “Gij zult den cover fotograferen (want gij zijt nog niet aan den beurt geweest en veelen fotografen al wel), en teevensch zult gij op onderzoek gaan in het koude Amsterdam-Noord en uwen bevindingen over den lokale helden te noteren teneinde een mooie reportage te schrijven!” En zo geschiedde.
Een heldenverhaal: Van Aleppo naar Amsterdam Noord
“Dit is echt een heldenverhaal” vertelt Mike, ambulant dagcoördinator en sportcoördinator bij De Regenboog Groep. “Wat deze jongen heeft bereikt in twee jaar tijd is ongekend, daar word ik gewoon emo van.” We staan op een donker en koud voetbalveld in Amsterdam-Noord. Het regent een beetje. Op het veld staat Abdulhamid, 22 jaar oud, een bal hoog te houden. Hij laat de bal dansen. Heen en weer, omhoog, omlaag, knietje, kopbal, schijnbaar zonder moeite. Als een jonge Diego Maradona met een kop vol krullen, gedrongen postuur en sterke uitstraling. Helemaal in z'n element en met alleen oog voor de bal. Twee jaar terug stond hij ook te voetballen, maar toen op een stoffig veldje in Aleppo, Syrië. Totdat daar de bommen vielen en hij in z'n eentje naar Nederland vluchtte. Zonder familie en vrienden, alleen in de asielopvang en later, als statushouder, geplaatst bij een gastgezin in Amsterdam.
“Ik wil voetbal”
Mike weet nog goed hoe hij Abdulhamid voor het eerst tegenkwam bij Huis van de Wijk de Meeuw. Een schuchter ventje, dat nog maar een paar woorden Nederlands sprak. Op Mike’s vraag “Wat zou je hier graag willen doen?” antwoordde hij alleen maar: “Ik wil voetbal”. Hier begint het heldenverhaal: in de sporthal van de Meeuw. Balletje overtikken om elkaar te leren kennen, daarna door naar de Cruyff courts, elke week trainen, om vervolgens met overmacht streetcup toernooien te winnen. Elk team waar hij in zat, won en hij stond al snel in de kijker bij verschillende clubs. Nu, na de winterstop is het zover en gaat Abdulhamid betaald voetbal spelen in het eerste elftal van de landelijk bekende club ASV de Dijk. Ook begint hij aan de KNVB trainerscursus. Want dat is nog iets wat hij goed kan: anderen trainen en beter maken.
Mike heeft veel bewondering voor de Abdulhamid en de jongens uit zijn team. “Als je door de misère en de druk om je heen -van een nieuwe taal leren, een nieuwe omgeving, alleen moeten knokken- toch de motivatie en inspiratie vindt om vol te houden en vol voor je sport te gaan… Dat vind ik zo onnoemlijk knap! Die jongens moet je laten doen wat ze goed kunnen. Geef ze de tijd om zich te ontwikkelen”. Die tijd bleek ook nodig om Abdulhamid’s hoge verwachtingen bij te stellen.
Niet naar Ajax
Hij wilde namelijk op hoog niveau professioneel voetbal spelen, het liefst bij Ajax. Mike moest hem duidelijk maken dat dat niet meer gaat lukken: Met zijn 22 jaar is hij al te oud. Bij Ajax begin je al op je zevende. Dat gaf strijd en boosheid bij hem. “Waarom kan ik niet bij Ajax voetballen, Mike?” De afgelopen maanden was hij daarover heel treurig. “Mijn toekomst als professioneel voetballer is vergooid, kapotgemaakt, kapotgeschoten, platgebombardeerd”. Dat zal nog een tijd duren om te verwerken en blijft moeilijk. “Toch heeft hij nu in Nederland een goede toekomst. Als je hier trainer wordt, verdien je een goede boterham. En als je vanuit het eerste elftal naar divisie 2 gaat, heb je gewoon een jaarsalaris op die leeftijd”, aldus Mike.
Na de winterstop verliet Abdulhamid de groep, hoe jammer ook voor het team. Voor Abdulhamid, Mike en De Regenboog is het een succesverhaal. Doorstromen is immers het doel. Naar Ajax of verder!
Abdelhamid is als nieuwe Nederlander via Amsterdam Hometown van De Regenboog Groep begeleid. Sport helpt hem in een vreemd land met vreemd weer en een vreemde taal zijn draai te vinden. Meer informatie over dagbesteding en activeringstrajecten bij De Regenboog Groep vind je op www.deregenboog.org/werkt
Tekst en (cover)fotografie: Merlijn Michon voor ons kwartaalblad Meeleven: "Op de coverfoto staat Abdulhamid alleen op het veld, bal aan de voet, onder een spotlight. Donkere, grillige takken boven zijn hoofd, maar ook een helder licht. Verleden, heden en toekomst komen samen in dit beeld. Een Syrische jongen, veilig in zijn eigen voetbalwereld op een Nederlands veld. Ontroerend om te zien.”
https://www.deregenboog.org/nieuws/heldenverhaal-van-aleppo-naar-amsterdam-noord